Eκδήλωση του Επιμελητηρίου Ημαθίας για την υποδοχή του Νέου Έτους

Στις 8 Ιανουαρίου 2005, πραγματοποιήθηκε η ετήσια εκδήλωση του Επιμελητηρίου Ημαθίας για την υποδοχή του Νέου Έτους. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Μητροπολίτης Βέροιας Ναούσης και Καμπανίας, κ.κ. Παντελεήμων, ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Σαλαγκούδης Γεώργιος, ο Νομάρχης Ημαθίας, κ. Σπάρτσης Ιωάννης, οι Βουλευτές του Νομού κ.κ. Φωτιάδης Ηλίας και Χαλκίδης Μιχαήλ, οι Αντιδήμαρχοι του Δήμου Βέροιας, κ. Κεχαγιόγλου και κ. Δημούλα, εκπρόσωποι φορέων και υπηρεσιών, Μέλη του επιχειρηματικού κόσμου του Νομού.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου Ημαθίας, στα πλαίσια της πρόθεσης της απονομής τιμητικών διακρίσεων, αποφάσισε με την ευκαιρία της εκδήλωσης αυτής, να απονείμει αναμνηστικά διπλώματα στους επιχειρηματίες εκείνους που γράφηκαν από του πρώτους (ως άτομα ή μέλη εταιρειών) στο Μητρώο Επωνυμιών και βρίσκονται εν ζωή και οι οποίοι είναι:

• η κα Παπαδημητρίου Ασπασία, ως μια από τις πρώτες γυναίκες – Μέλη

• ο κος Παϊταρίδης Χρήστος, ως ένα από τα παλαιότερα Μέλη του Βιομηχανικού τμήματος

• εκπρόσωπος της εταιρείας «ΑΦΟΙ ΤΖΙΜΑΡΑΚΑ», ως ένα από τα παλαιότερα Μέλη του Βιοτεχνικού Τμήματος

• εκπρόσωπος της εταιρείας «ΥΙΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Ο.Ε.Ε.», ως ένα από τα παλαιότερα Μέλη του Εμπορικού Τμήματος

• εκπρόσωπος της εταιρείας «ΑΔΕΛΦΟΙ ΔΗΜ. ΚΑΒΑΡΓΥΡΗ», ως ένα από τα παλαιότερα Μέλη του Επαγγελματικού Τμήματο

• Ο κος Κασάπης Στέφανος, ως ένα από τα παλιότερα Μέλη του Εξαγωγικού Τμήματος

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΟΠΗΣ ΠΙΤΑΣ ΕΤΟΥΣ 2005

Κυρίες και κύριοι,
Διαβάζοντας κάποτε το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τσάτσου, άλλοτε Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας  «Η  ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ». Σταμάτησα στον έκτο κύκλο «ΤΑ  ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ» Όπου στις σελίδες 99 και 100, γράφει μεταξύ των άλλων:

«Πρέπει να είναι καλός ο σπόρος, πρέπει να είναι καλό το χώμα όπου θα φυτευτεί, πρέπει να είναι επιμελής και αυτός που θα τον φροντίζει ώσπου να καρπίσει.

Τι αξίζει ο σπόρος που έσπειρα;

Σε τι χώμα, σε τι περιβάλλον έτυχε να πέσει;

Ποιος θα τον φροντίσει τον καιρό που ωριμάζει;

Στέκω στο διάσελο και πίσω μου κοιτάζω όσα έζησα και μπρος μου προοιωνίζομαι πως θα ζήσει ο αληθινός εαυτός μου όταν ο σωματικός θα έχει εκλείψει.

Δεν με ικανοποιούν όσα έπραξα. Έκανα πολλά αλλά λείπει το καίριο. Η Ελλάδα είναι ένας μικρός στίβος και για το λόγο και για την πράξη.

Ίσως να είμαι καλλίτερος από ό,τι με κρίνανε στην Ελλάδα οι σύγχρονοι μου.

Αλλά είμαι λιγότερος από ό,τι ήθελα, με τα διεθνή μέτρα.

Δεν έκανα τίποτα για να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων.

Δεν υποτάχθηκα στις απαιτήσεις του καιρού μου.

Δεν προσπάθησα να αρέσω.

Είπα την αλήθεια. Είπα μιάν αλήθεια, αταλάντευτα αφ'  ότου ολοκληρώθηκε η προσωπικότητα μου. Μιάν αλήθεια αντίθετη προς τους καιρούς μου.

Σε μιάν εποχή που βασιλεύει μια σύγχυση, σαν εκείνη που γνώρισαν οι πρώτοι μ.Χ. αιώνες, δεν επέβαλα τη δική μου θέση. Όσο και αν την πίστευα ως την πιο ορθή, δεν αποδύθηκα στον αγώνα που απαιτούσαν οι περιστάσεις.

Κοιτάζοντας έτσι προς τα πίσω κρίνω το έργο μου λειψό. Δεν με πληροί ικανοποίηση το αντίκρυσμα της μακράς μου πορείας, που τώρα βρίσκεται στο τέρμα της.

Τα μέτρα που μεταχειρίζομαι δεν είναι της Ελληνικής πραγματικότητας. Είναι γενικότερα, όπως αρμόζει όταν θέλεις να είσαι δίκαιος.

Με τέτοια γνώμη για τα πεπραγμένα μου τι μπορώ να ελπίζω για τη μεταθανάτια ύπαρξη μου;

Βέβαια η τύχη ενός έργου δεν εξαρτάται μόνο από το έργο το ίδιο, αλλά και από όσα θα επικρατήσουν στους επερχόμενους καιρούς.

Ίσως συμβεί κάτι τέτοιο. Και αυτό θα αποτελέσει τη δικαίωση μου. Μπορεί όμως η αποκατάσταση των μονιμότερων αξιών της ζωής – με τον πάντοτε νέο τρόπο που θα προσλάβουν – να αποδοθεί σε άλλους σύγχρονους ή μελλοντικούς αγωνιστές ομόλογους κατά την σκέψη και την κατεύθυνση, αλλά αξιώτερους κατά την προβολή και τη θεμελίωση, κατά την αναβίωση και την εκ νέου επικράτηση των πολυαίωνων αυτών αξιών. Και έτσι να δικαιωθούν οι ιδέες και όχι εγώ ως φορεύς αυτών των ιδεών. Όλα αυτά είναι δυνατά. Αυτό το ενδεχόμενο όμως δεν θα έπρεπε να με λυπήσει, διότι εκείνο που ενδιαφέρει είναι η επικράτηση των ιδεών.
Η προσωπική μεταθανάτια επιβίωση, εν μέρει γέννημα της τύχης, θα έπρεπε να με αφήνει αδιάφορο. Κατά βάθος μόνο οι ιδέες είναι αιώνιες, όλα τα άλλα είναι σποδός».

Κυρίες και κύριοι,
Ζω, στην επιχειρηματική κοινότητα από τότε που δεν θυμάμαι.
Ζω, στο Επιμελητήριο Ημαθίας, συμμετέχοντας ανελλιπώς στις Διοικήσεις του, από την 15Η Οκτωβρίου του 1974, ίσα μέχρι τα σήμερα.

Ζω, έχοντας την  ελπίδα ότι, θα